Ibn Abbos (r.a.)dan rivoyat qilinadi:
"Alloh taolo Arshni yaratganda xomil (ko'taruvchi) farishtalarga uni ko'tarishni buyurdi.
Arsh ularga og'ir keldi.
Alloh taolo: "Subhanalloh, deb aytinglar", deb buyurdi. Farishtalar subhanalloh, deyishdi, shunda ularga yengil bo'ldi
Ular Alloh Odam alayhissalomni yaratguncha subhanalloh deb turishdi.
Odam
(a.s.) aksa urganida Alloh taolo uni Alhamdulilloh deyishga
ilhomlantirdi. Alloh taolo aytdi: "Senga Rabbing rahm qildi va sen mana
shuning uchun yaratilding". Maloikalar shunda: "Ikkinchi kalima ham
ulug' ekan. Bizlar undan g'aflatda qolmasligimiz kerak", deyishib, uni
oldingisiga qo'shishdi.
Bir necha farishtalar subhanallohi valhamdulillohi, deb aytib yurishdi, bu hol Nuh (a.s.) zamonlarigacha davom etdi.
Birinchi
bo'lib sanam tutgan qavm Nuh (a.s.) qavmlari edi. Alloh taolo Nuh
(a.s.) qavmlarini "La ilaha illolloh", deb aytishga buyurdi. Shundan
ulardan rozi bo'lishini bildirdi.
Farishtalar o'shanda "Uchinchi
kalima ham ulug' va sharafli ekan. Biz bundan g'aflatda qolmasligimiz
kerak", deyishib, uni oldingi ikki kalimaga qo'shishdi.
Uzoq muddat subhanallohi valhamdulillohi va la-a ilaha illalloh kalimasini aytib yurishdi.
Bu
hol Ibrohim alayhissalom payg'ambar bo'lib kelgunlarigacha davom etdi.
Alloh taolo Ibrohim (a.s.)ga qurbonlik qilishni buyurdi. Keyin qo'chqor
berdi. Qo'chqorni ko'rganlarida u zot xursand bo'lib, Allohu akbar,
dedilar.
Farishtalar aytishdi: "Bu kalima ulug' va sharafli ekan", deb uni oldingi uchtasiga qo'shishdi va subhanallohi valhamdulillohi va la-a ilaha illallohu vallohu akbar, deb yurishdi.
Vaqtiki
Jabroil alayhissalom bu gaplarni Payg'ambarimiz (s.a.v.)ga aytgan edi,
u sot shodlanib: "La-a havla va la-a quvvata illa billahil 'aliyyil
'azim", dedilar. Shunda Jabroil alayhissalom: "Bu kalimalarni
oldingilariga qo'shing", dedi".
